<p>H λέξη κεχριμπάρι προέρχεται από την τουρκική kehribar, που με τη σειρά της προέρχεται από την αραβική λέξη kahruba, που θα πει: «αυτό που έλκει τα άχυρα», προφανώς λόγω της γνωστής ιδιότητας του να έλκει ελαφρά σώματα, αφού προηγουμένως το τρίψουμε πάνω σε ένα μάλλινο ρούχο.</p>
<p>Ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες που το ονόμαζαν <strong>ήλεκτρον</strong>. Με αυτό πραγματοποίησε πειράματα ο Θαλής ο Μιλήσιος και παρατήρησε τα φαινόμενα που σήμερα κατατάσσονται στον ηλεκτρισμό.</p>
<p>Κεχριμπάρι είναι το απολίθωμα ρητίνης κωνοφόρων δέντρων, που ξεπερνά σε ηλικία τα 30 εκατομμύρια χρόνια, εμπεριέχει το succinic acid (οξύ) και είναι πηγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το κεχριμπάρι προέρχεται από μοριακά πολυμερή που προκύπτουν από την επίδραση πολύ υψηλών πιέσεων και θερμοκρασιών οι οποίες παράγονται από τα υπερκείμενα ιζήματα και μετατρέπουν τη ρητίνη πρώτα σε κόπαλ (απλό απολίθωμα). Ύστερα η επί εκατομμύρια έτη επίδραση πιέσεων και θερμοκρασιών οδηγούν στο σχηματισμό του κεχριμπαριού. Υπάρχουν όμως και άλλες προϋποθέσεις για τη δημιουργία κεχριμπαριού, όπως ότι η αρχική ρητίνη πρέπει να είναι ανθεκτική στη φθορά. Πολλά δέντρα παράγουν ρητίνες, αλλά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κατάθεσή τους διασπάται από τη φυσική και βιολογική διεργασία.</p>
<p>Η έκθεση στο ηλιακό φως, βροχή και σε εύκρατες ακραίες συνθήκες τείνει να αποσυνθέτει τις περισσότερες ρητίνες και η διαδικασία αυτή υποβοηθείται από μικροοργανισμούς όπως βακτήρια και διάφορους μύκητες. Για να επιβιώσουν οι ρητίνες αρκετό καιρό και να γίνουν κεχριμπάρι, πρέπει να είναι ανθεκτικές σε τέτοιες δυνάμεις ή να παράγονται υπό συνθήκες που αποκλείουν την παρουσία τέτοιων δυνάμεων. Παρ’ όλο που δεν είναι ορυκτό, μερικές φορές θεωρείται και χρησιμοποιείται ως πολύτιμος λίθος. Σε όποιο απολίθωμα ρετσινιού λείπει έστω και ένα από τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά, τότε αυτό δεν είναι κεχριμπάρι, αλλά πρόκειται για απλά απολιθώματα και τα οποία ονομάζονται κόπαλ.</p>
<p>Το κεχριμπάρι δεν έχει καθορισμένο χημικό τύπο, γιατί είναι μίγμα ρητινών, αλλά η μέση χημική του σύσταση είναι C10H16O. Έχει σκληρότητα 1.5 έως 2.5 στην κλίμακα Mohs είναι δηλαδή πολύ μαλακό, και έχει σχετικά χαμηλό ειδικό βάρος 1,05 – 1,10. Πρακτικά το κεχριμπάρι επιπλέει σε αλατισμένο νερό. Δεν επιπλέει στην θάλασσα αλλά ούτε βυθίζεται, μπορεί και μετακινείται μίλια ολόκληρα σ’ αυτήν. Το κεχριμπάρι Βαλτικής θεωρείται ότι προέρχεται από τα φυτά της οικογένειας Sciadopityaceae του γένους Sciadopitys, που ζούσαν στη βόρεια Ευρώπη.</p>
