Κάθε κοινωνική ομάδα και κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη γιρλάντα χειρός ανάλογα με την προσωπικότητά του και την χρησιμοποιεί αντίστοιχα.

Όταν οι αργόσχολοι, ο υπόκοσμος και γενικά οι ανένταχτοι στην κοινωνία, συναντήθηκαν με το τεσμπίχι, επηρεάστηκαν από αυτό και εμπνεύστηκαν τη δική τους γιρλάντα. Πέρασαν 16 χάντρες σε ένα σκοινάκι, έδεσαν τις δύο άκρες και εκεί κρέμασε ο καθένας ό, τι ήθελε. Άλλος μία χάντρα, άλλος δύο ή ένα σταυρό ή κάποιο γούρι. Οι χάντρες ήταν από ευτελή υλικά. Τη γιρλάντα αυτή την στριφογυρνούσαν στο χέρι τους σαν έλικα αεροπλάνου. Άλλοτε αριστερόστροφα και άλλοτε δεξιόστροφα. Στην συνέχεια διέκοπταν τις περιστροφές και βροντοχτυπούσαν κάποιες από τις χάντρες πάνω στις άλλες. Αυτή τη γιρλάντα την ονόμασαν μπεγλέρι.Διότι το στριφογύρισμα το έκαναν με μάγκικη χειρονομία όπως οι «ταβλαδόροι» μπεγλεράνε (κουνάνε μέσα τη χούφτα τους) τα ζάρια. Είπαν και παίχτη τη γιρλάντα τους, διότι μ’ αυτήν έπαιζαν. Το όνομα παίχτης όμως παραμερίστηκε και επικράτησε το όνομα μπεγλέρι.

Η νεολαία του ’80 έφτιαξε και αυτή το δικό της αντικείμενο με το οποίο απασχολούσε τα χέρια της. Ήταν ένα σκοινάκι 15 εκατοστών περίπου, όπου σ’ αυτό είχαν περάσει δύο χάντρες. Περνούσαν το σκοινάκι ανάμεσα στα δάχτυλα, κουνούσαν την παλάμη και έτσι ανάγκαζαν τις χάντρες να χτυπάει η μία πάνω στην άλλη και να ακούγονται οι ήχοι από την πρόσκρουση. Από τους ήχους πήρε το όνομα τάκα-τάκα.

Σήμερα έχει επικρατήσει να ονομάζουμε το τάκα-τάκα, μπεγλέρι. Την κάθε γιρλάντα που κρατάμε είτε για να κάνουμε προσευχές, είτε για να παίζουμε, είτε για διαλογισμό, είτε για μαγκιά, είτε για prestige, όλες αυτές τις ονομάζουμε κομπολόγια, ενώ κομπολόι είναι μόνο η γιρλάντα προσευχής! Αυτό συνέβη διότι δεν είχε γίνει καμία λαογραφική έρευνα και μελέτη για να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επηρέασαν αυτές τις γιρλάντες και ενώ είναι διαφορετικές έχουν ίδιο όνομα. Το μπέρδεμα των ονομάτων προέκυψε από πολλούς λόγους. Ο σπουδαιότερος είναι η αντίληψη που μέχρι πρότινος έλεγε, ότι δεν αναφερόμαστε στις επιρροές που είχαμε δεχτεί από τους Τούρκους.